बाबा

आयुष्याच्या या वळणावर उभा झालो मी.

कारण माझ्या मागे होतात तुम्ही.

आईच्या प्रेमामुळे झालो मी मोठा.

तुमच्या पाठींब्याने झालो स्वताच्या पायावर उभा.

मला आठवते तुमच्या चेहऱ्यावरचे ते निर्धास्त भाव.

जेव्हा मी झालो माझ्या पायावर उभा.

नाही बोलू शकलो तुम्हाला कि किती जीव आहे तुमच्यावर 

कारण बोलायचे धैर्य न्हवते माझ्यात.

म्हणून या कवितेत माझ्या भावनांची शोधतोय मी वाट. 

आई सारखे प्रेम नाही जगात दुसरे.

पण हे हि आहेच कि बाबांसारखे मन नाही कोणात इथे.

ठेचा खाऊन तुम्ही वाढवलेत मला पण नाही कधी बोललात कुणा.

मला बरे नसताना माझ्या उशासी बसलात तुम्ही.

माझ्या भविष्यसाठी उपासतापास केलेत तुम्ही.

याच प्रेमाची नाही मी परतफेड करू शकत तुम्हा. 

चुका किती झाल्या माझ्या कडून पण तुम्ही त्या नेहमी माफ केल्या.

तुमचे हे मन मी कधीच ओळखू शकलो नाही.

वेचले तुम्ही स्वतः चे आयुष्य मला वाढवता वाढवता 

तुम्ही चालत इकडे तिकडे फिरले माझ्या शिक्षणाकरिता.

टाकले तुम्ही सगळीकडे शब्द माझ्या नोकरीकरिता.

उपाशी झोपलात तुम्ही माझ्या पोटाकरिता.

ह्या प्रेमाची नाही कोणी करू शकत तुला.

फक्त तुमची आयुष्यभर सेवा करायची संधी द्या मला.